ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Αρχικά, πριν αρχίσω να σας λέω το πόνο μου ( ω ναι σήμερα θα μιλήσουμε για προσωπική εμπειρία) να πώ και εγώ την καλημέρα μου, να ευχηθώ να έχουμε ένα καλό Σαββατοκύριακο και πάνω από όλα να μην αφήσουμε τίποτα και κανένα να μας χαλάσει τη διάθεση.

Χτές το βράδυ, σκεφτόμουν τι να γράψω.. Αποφάσισα λοιπόν να γράψω για μια προσωπική μου εμπειρία η οποία αφορά τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους.. Θεωρώ, ότι όλοι λίγο πολύ έχουμε βρεθεί σε αυτή τη θέση γι αυτό και σας τα γράφω αυτά γιατί θα με ενδιέφερε η γνώμη σας.

Γιατί οι άνθρωποι δυσκολεύονται να τα βρούν μεταξύ τους ? 

Γιατί δυσκολεύονται να φερθούν καλά ο ένας στον άλλον ?

Ας αφήσω όμως τις γενικούρες. Υπάρχει ένας άνθρωπος με τον οποίο εγώ είχα πολύ καλές φιλικές σχέσεις !! Πίναμε τους καφέδες μας , λέγαμε-κυρίως αυτός-τα μυστικά του, ενίοτε συνεργαζόμασταν και σε κάποια θέματα επαγγελματικού χαρακτήρα. Περνάγαμε καλά , γελάγαμε , δε τσακωνόμασταν , όλα κομπλέ. Ξαφνικά αρχίζω να παρατηρώ αλλαγές στη συμπεριφορά του ! Σκέφτηκα μήπως ήμουν υπερβολική,ότι όλα ήταν στο μυαλό μου και ότι κάτι τέτοιο δεν ίσχυε. Κι όμως δεν έκανα λάθος! Όντως είχε αλλάξει η συμπεριφορά του. Δε μου σήκωνε το τηλέφωνο, δεν βγαίναμε καθόλου-όχι γιατί δεν είχε χρόνο,αλλά γιατί δεν ήθελε πλέον-δε μου εδίνε σημασία.... Ήταν σα να μην υπήρχα, σαν εμείς οι δύο να ήμασταν ξένοι,σα να μην είχαμε γνωριστεί ποτέ. Αποφάσισα να του μιλήσω, να του πώ πώς νιώθω και να προσπαθήσουμε να βρούμε μια μέση λύση.. Μπαα.. Μου είπε ότι είμαι υπερβολική και ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει.. Τελοσπάντων,είπα να μη δώσω συνέχεια και να κάνω σα να μη συμβαίνει τίποτα.. Εξάλλου αυτόν τον άνθρωπο το συμπαθούσα και ήθελα  να κάνουμε παρέα. Πίστεψα, ότι μετά από αυτό όλα θα ήταν τουλάχιστον οκ.. Αμ δε.. Η συμπεριφορά του γινόταν όλο και χειρότερη . Δε μπορούσα να το βρώ πουθενά.. Ούτε βγαίναμε,μιλάγαμε ελάχιστα, σταμάτησε να μου λέει πράγματα για αυτόν !! Να μην τα πολυλογώ , άντεξα 10 μήνες αυτή τη συμπεριφορά.. Κι ενώ του έλεγα διάφορα απλά αυτός επέμενε ότι ΘΑ αλλάξει.. 

Εν τέλει, αφού βασανίστηκα πολύ, γιατί ήμουν η μόνη που στεναχωριόμουν και για τους 2, αποφάσισα να κόψω επαφές μαζί του , μπας και συνέλθω λίγο ψυχολογικά.. Στην αρχή δε με πίστεψε,νόμιζε ότι έκανα νάζια(έτσι ακριβώς μου το'πε) μετά όμως όταν κατάλαβε ότι το εννοούσα απλά μου έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα.

Και ρωτάω τώρα εγώ.. Σου λέει ένας άνθρωπος, με τον οποίο έχετε περάσει πολλά μαζί, ότι δε θέλει να σου ξαναμιλήσει γιατί του κάνεις κακό,γιατί το στεναχωρείς, εσύ τι του απαντάς? Δε του λες ένα γιατί ? Έστω από περιέργεια αν όχι από ενδιαφέρον ... Τίποτα ρε παιδιά.. Έχουμε τώρα περίπου 3 βδομάδες που δε μιλάμε καθόλου.. Δε με έχει πάρει, δεν τον έχω πάρει.. Δε ξέρω αν αυτό που λέω είναι εγωιστικό αλλά εγώ μετά από όλα αυτά δεν είμαι διατεθειμένη να κάνω την πρώτη κίνηση.. Και απ'ότι βλέπω ούτε και αυτός. Να σας πώ την αλήθεια, με πειράζει που έβαλε έτσι απλά Χ. H αδιαφορία του με σκοτώνει. 

Και το χειρότερο?

Ακόμη δε έμαθα γιατί άρχιζε να μου συμεριφέρεται έτσι.

Προφανώς και δε το νοιάζει και ούτε πρόκειται.. Δε ξέρω... Μερικές φορές σκέφτομαι, ότι οι άνθρωποι επίτηδες σε κάνουν να μετανιώνεις για όλα αυτά που τους έχεις δώσει , αλλά και για όλα αυτά που ήσουν διατεθειμένος να τους δώσεις.. 

Πραγματικά δε ξέρω τι να πώ..

Περιμένω τα σχόλιά σας..

Queen Bitch