Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

no title



Καλημέρα

 
είπαν στον kazuki giamamoto να φτιάξει καφεδάκι και τα έδωσε όλα!!!!!
εγώ δεν θα ήθελα να το πιώ μην χαλάσω τα σούπερ σχεδιάκια
μπραβο πάντως καλημέρα καλές δουλειες

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ

                        Δεν ξέρω για εσάς , αλλά εγώ όταν  "λύνω" αυτόν το κόμπο νιώθω χαρά !!!!
                                                                       Καλό μας βράδυ !!!!



Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

καλημέρα βλέπω ένα ανώνυμο μήνυμα

δεν θα ασχοληθώ !!! εύχομαι καλά μυαλά στις μαριονέτες του τόπου, στους κ/τ -άφρους, στις ''κότες'' που κρύβονται, στους ψευτοποιητές νέο-σπουδαγμένους διανοούμενους καμμένους εγκεφαλικά, ερωτόκριτους του κ..ου....με πάρα πολύ αγάπη όχι δεν θα ευχηθώ το καλό γιατί είναι κρίμα να σας χαλάσω το σερί α-γαμίας απλά καλά μυαλά ο θεός να σας δίνει φώτιση και σωτηρία στον δύσκολο αυτό κόσμο ή αν το παίζεται ΄΄αθεοι γιατί είναι και τις μόδας οπλιστείτε με πολλά zanax !!! καλημέρα με πολλά χαμόγελα τώρα από εμένα γιατί εχω γεράσει για μαkακίες πιά τις έχω φάει με το κουτάλι .... α!!! και που είσαι panophelia υπογράφω εδώ μέσα και να είσαι καλά μου έφτιαξες τη μέρα σε ευχαριστώ




 

ΑΤΙΜΗ ΝΥΧΤΑ


Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΑΣΗΜΗ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ #4


εχω να πω κάτι σοβαρό

που πουλάνε αυτά τα κρεβάτια..;;;;;; αυτή είναι η ιδανική κατάσταση για ύπνο αν και ξέρω ένα ζωάκι που έχω που θα τρομάξει που θα δει κάτι τόσο μεγάλο....που κάτι θα του θυμίζει ..

Kαλή εβδομάδα


yeeeahhhh I m so cool...such as this teddy bear

καλη εβδομάδα δεν έχω κλεισει μάτι αλλά οκ θα αντέξω που θα πάει
 

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

its tea time

μετά από χρόνια φιλίας θα το το πίνουμε δεν θα το πίνουμε το τσαγάκι μας ; αλλά οι άσημες ποτε σκετο ... δεν παει κατω χωρίς το κουλουράκι μας και το μπισκοτάκι μας..
στις φιλίες που παλεύουν στο χρόνο και ζορίζονται και προσπαθούν να τα ξεπερνούν όλα!!!

το πρωτο μας παιχνίδι ...καλεσμενες απο τη φίλη μας siren girl !!!!!!

 το παιχνίδι της αγάπης και οι ερωτήσεις που έχουμε να απαντήσουμε από την σειρήνα μας ειναι
Οι δικες μου 5 ερωτησεις:1.Αν η αγαπη ηταν φαγητο, ποιο φαγητο θα ηταν;
2. αν η αγαπη ηταν στιχος η ποιημα ποιο θα ηταν;
3. Αν η αγαπη ηταν στιγμη, ποια στιγμη θα ηταν;
4. Αν η αγαπη ηταν  ταξιδι σε ποιο μερος του κοσμου θα ηταν;
5. Αν ειχες μονο μια μερα στην ζωη σου να εκφρασεις την αγαπη στο προσωπο που τοσο αγαπας, τι θα εκανες;

 

Καλη κυριακή

ότι και αν κανετε καλα να περασετε , ειπα να φανω σοβαρο αλλα μολις ειδα αυτή τη φωτο δεν αντεξα να μην την βαλω αν κανει και η δικια μου γατα τετοια κολπα θα τρελαθώ αλλα που τετοια χαρα - αγαπάμε τα ζώα παντα και όλα γιατι είναι αθώες ψυχές και πρέπει να τα προστατεύουμε.....καλημέρα
 
 
 

Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014

Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

R.I.P ΣΑΚΗ ΜΠΟΥΛΑ

Απεβίωσε σήμερα το πρωί ο Σάκης Μπουλάς έπειτα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.

Ο δημοφιλής κωμικός ηθοποιός νοσηλευόταν τον τελευταίο καιρό στο ιδιωτικό θεραπευτήριο «Υγεία».

Σύμφωνα με το ιατρικό ανακοινωθέν του νοσοκομείου «Υγεία»:

«O Αθανάσιος Μπουλάς απεβίωσε σήμερα Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014 στο νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο. Ο χαρισματικός καλλιτέχνης καθ’ όλη τη διάρκεια της νοσηλείας του επέδειξε γενναιότητα και αξιοπρέπεια».

«Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος»

«Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος» αναφέρουν φίλοι, γνωστοί και συνεργάτες του καλλιτέχνη, οι οποίοι, αν και γνώριζαν ότι η κατάσταση της υγείας του δεν άφηνε περιθώρια αισιοδοξίας, ωστόσο δηλώνουν πως ο θάνατός του δεν παύει να αποτελεί ένα σοκ για εκείνους.



 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Είχε γεννηθεί στις 11 Μαρτίου του 1954 στο Κιλκίς και μεγάλωσε στον Πειραιά. Διέγραψε μία πλούσια πορεία στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο, ενώ ιδιαίτερα δραστήριος ήταν και στον χώρο του τραγουδιού και της σάτιρας.

Λόγω της ασθένειας του είχε διακόψει και τις εμφανίσεις του στην Ακτή Πειραιώς, όπου συμμετείχε στη μουσική παράσταση «Γκαγκαντίν: Οι γενναίοι της νύχτας», πλάι στους Διονύση Σαββόπουλο, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και Γιάννη Ζουγανέλη.

Μαζί με τους Γιάννη Ζουγανέλη, Νικόλα Άσιμο, Θάνο Αδριανό και Περικλή Χαρβά, δημιούργησαν το πρώτο μουσικό καφενείο στην Ελλάδα με το όνομα «Σούσουρο», χρησιμοποιώντας τη φόρμα του γερμανικού πολιτικού καμπαρέ, όπου για πρώτη φορά συνδυάστηκε μουσική με θέατρο και διάφορα δρώμενα.

Παρόμοια δουλειά έγινε αργότερα στο «Αχ Μαρία» στα Εξάρχεια, τη θρυλική σκηνή που για δέκα χρόνια λειτούργησε μια παρέα με ανατρεπτικότητα, χιούμορ και αγάπη στη μουσική. Ο Σάκης Μπουλάς μαζί με τους Γιάννη Ζουγανέλη, Ισιδώρα Σιδέρη, Λάκη Παπαδόπουλο, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Σοφία Βόσσου αλλά και μια ευρύτερη παρέα δημιουργών που κατά καιρούς συμμετείχαν στα προγράμματα του εξαρχειώτικου στεκιού έγραψαν τη δική τους σελίδα στον αθηναϊκό μουσικό χάρτη από το 1980 μέχρι το 1990.

Στη μικρή οθόνη εμφανίστηκε σε πολλές εκπομπές ξεκινώντας από την ΕΡΤ και το «Graffity» μαζί με τον Γιάννη Ζουγανέλη. Παρουσίασε τηλεπαιχνίδια όπως το «Κάνε ό,τι κάνω» και αργότερα το 2000 πρωταγωνίστησε στην κωμική τηλεοπτική σειρά «Δέκα Λεπτά Κήρυγμα».

Στον κινηματογράφο, η πρώτη του εμφάνιση ήταν το 1981. Οι ταινίες στις οποίες συμμετείχε ή είχε βασικούς ρόλους μεταξύ άλλων είναι οι εξής: «Ο Δράκουλας των Εξαρχείων» (1981), «Ντελίριο» (1983), «Ας περιμένουν οι γυναίκες» (1998), «Η Αγάπη είναι ελέφαντας» (2000), «Λουκουμάδες με Μέλι» (2004), «Πεθαίνω για σένα» (2009) κ.ά.

Γιάννης Ζουγανέλης-Σάκης Μπουλάς
Γιάννης Ζουγανέλης-Σάκης Μπουλάς
Ο Σάκης Μπουλάς ως τραγουδιστής είχε κυκλοφορήσει πέντε προσωπικούς δίσκους: Μπουλάς-Ελλάς (1986), Σάκης Μπουλάς (maxi single) «Ali Baba» (μουσική Μιχάλης Ρακιντζής) (1987), «Ας πρόσεχες» (album) (μουσική Μιχάλη Ρακιντζή) (1987), Ζαμανφού (1992), Έκθεση ιδεών με τον Γιάννη Ζουγανέλη (2000). Παράλληλα, συμμετείχε και σε πολλούς δίσκους άλλων ερμηνευτών όπως στους: Ανεπίδοτα Γράμματα του Μιχάλη Γρηγορίου με την Αφροδίτη Μάνου, Καντάτα για τη Μακρόνησο του Θ. Μικρούτσικου, Λουκιανού διάλογοι του Μ. Πλέσσα, Αχαρνής του Δ. Σαββόπουλου κ.ά.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του τραγούδησε σε πολλές μουσικές σκηνές και συναυλίες και συνεργάστηκε για πολλά χρόνια με τους Θάνο Μικρούτσικο, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Γιάννη Ζουγανέλη, Βλάση Μπονάτσο, Διονύση Τσακνή, Μάνο Λοΐζο, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Δημήτρη Σταρόβα καθώς και με τον Διονύση Σαββόπουλο.

Ως στιχουργός συνεργάστηκε με πολλούς καλλιτέχνες. Έχει γράψει στίχους για τραγούδια για τον Γιάννη Ζουγανέλη και τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα καθώς και πολλά που είχε ερμηνεύσει ο ίδιος.


 Πηγή : www.zougla.gr

ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ


να πανε κατω τα φαρμάκια

να πουμε και κανα τραγούδι να μας περάσουν όλα ;
 
το καταλαβαίνω όλοι μα όλοι έχουν και έχουμε προβλήματα μην αφήνετε τη θλιψη να κερδίζει δεν μπορω να βλέπω τοσο αρνητική φάση παντού
ας προσπαθούμε για τον εαυτό μας
και για τους γύρω μας
 

παρασκευή σήμερα


το έβγαλα το γυαλί ηλίου γιατί έχει πέσει μια ωραία συννεφιά έξω....
κάθομαι και βλέπω με μεγάλη μου στεναχώρια τα γεγονότα
 
 


Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

                                                          Δεν έχει και άδικο !!


καλή τσικνοπέμπτη

 
καλά να περάσετε όλοι ότι και αν κάνετε με φίλους και οικογένεια
και για επιδόρπιο όπως θα ήθελε και η μία άσημη :
τα μινιονς που τοσο αγαπας βγήκαν και σε κεκάκι θα μαθω τη συνταγή να
στα φτιάξω!!!!!
 

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

ΑΡΕ ...ΜΑΝΑ

 
Στις μανάδες μας που τις λατρεύουμε και τις ευχαριστούμε για όλα!!!! κορίτσια τα κορίτσια σας σας αγαπάνε ...θα τις κάνουμε και blogger Που θα πάει

καλη τετάρτη

με φοβερό ήλιο έξω....

 

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

σχεδια


 
Σχέδια που εγκαταλείπουμε.Αποφάσεις που φοβηθήκαμε να πάρουμε.
Προσδοκίες των άλλων απο εμάς που τις τροφοδοτήσαμε κι ας ξέραμε τι επικίνδυνο ήταν.
Δικές μας απαιτήσεις απ’τους άλλους, ενώ μαντεύαμε κι εκείνων τη μικρότητα και τη δική μας υστεροβουλία.
Ανθρωποι που συναντήσαμε μια νύχτα, μα που το βλέμμα τους όρισε πια για πάντα τη ζωή μας.

Λόγια που τα προμελετήσαμε, μα που οταν ήρθε η ώρα δώσαν τη θέση τους σε μια δειλή σιωπή.
Ερχονται όλα κάποτε μαζεμένα.
Μέσα σε μια στιγμή...εκεί που ανεβαίνεις ανύποπτος μια σκάλα ή απλώνεις το χέρι στο σκοτάδι ψάχνοντας για το φώς.
Μονάχος σε ένα μισοσκότεινο δωμάτιο ή μέσα στο πλήθος και τα φώτα.
Που να πας τότε; Που να κρυφτείς;




Τι την έκανες την ανεπανάληπτη ζωή σου;....τασος λιβαδείτης

μεγάλες αλήθειες


 
να λέγονται γιατί κανένας δεν σε θυμάτε στα δύσκολα
στην ανάγκη
στο πρόβλημα
και όταν δεν είσαι καλά
να τους χαιρόμαστε τέτοιους φίλους

καλημέρα


 
μια όμορφη τρίτη να έχουμε και αν προσπαθήσουμε και για τα ονειρα που εχουμε ή που είδαμε θα είναι ακόμα καλύτερα!!!

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

ΑΝΤΕ ΝΤΕ !!


ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΑΣΗΜΗ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ # 3



 

ΜΗ ΣΟΥ ΤΥΧΕΙ !!!


καλή εβδομάδα


αισιόδοξα το παν είναι να αγαπάμε εμεις τον εαυτό μας για αρχή και μετά το κατάλληλο άτομο θα βρεθεί , δεν πάιζουν ρόλο τα κιλά μας το ύψος μας το χρώμα των ματιών μας πάντα το λέω αυτό....όλοι είμαστε πανέμορφοι με τον δικό μας τρόπο!!!

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ)


Σ’ αγαπάω μ’ ακούς;
Κλαίω, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι
κλαίω για τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάς
και τραγουδάω για τα αλλά που πέρασαν, εάν είναι αλήθεια.
Για τα «πίστεψέ με» και τα «μη.»
Μια στον αέρα μια στη μουσική,
εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδάω
κλαίω για το σώμα πού άγγιξα και είδα τον κόσμο.

Έτσι μιλώ για ‘σένα και για ‘μένα..
Επειδή σ’ αγαπάω και στην αγάπη
ξέρω να μπαίνω σαν πανσέληνος
από παντού, για ‘σένα
μέσα στα σεντόνια, να μαδάω λουλούδια κι έχω τη δύναμη.
Αποκοιμισμένο, να φυσάω να σε πηγαίνω παντού,
σ’ έχουν ακούσει τα κύματα πως χαϊδεύεις,
πώς φιλάς, πώς λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε.»
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά.
Πάντα εσύ τ’ αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτάδι,
πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει.
Το κλειστό παντζούρι εσύ, ο αέρας πού το ανοίγει εγώ.

Οδυσσέας Ελύτης

καλημέρα


τι να κάνουμε πρωι πρωι ...δυστηχως καποιοι εχουν δουλειες καλημέρα όλη μερα και οποιος αντεξει!!!
 
 

Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΒΡΑΔΟ

Καλο Σαββατόβραδο !!!
Καλή ξεκούραση σε όσους μείνουν μέσα και για όσους βγούν να περάσουν καλά και 
να πιούν και για εμάς !!!!


 

ΥΠΟΜΟΝΗ

Να ευχηθούμε καλή υπομονή και δύναμη στα παιδιά που δεν έχουν τελειώσει ακόμα την εξεταστική τους !!!


...

Σε περιμένω παντού,

Κι αν έρθει κάποτε η στιγμή να χωριστούμε,
αγάπη μου,μη χάσεις το θάρρος σου.
Η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου είναι να' χει καρδιά.
Μα η πιο μεγάλη ακόμα είναι όταν χρειάζεται
να παραμερίσει την καρδιά του.
Την αγάπη μας αύριο θα τη διαβάζουν
τα παιδιά στα σχολικά βιβλία,
πλάι στα ονόματα των άστρων
και τα καθήκοντα των συντρόφων.
Αν μου χάριζαν όλη την αιωνιότητα χωρίς εσένα
θα προτιμούσα μια μικρή στιγμή πλάι σου.
Θα θυμάμαι πάντα τα μάτια σου, φλογερά και μεγάλα
σα δυο νύχτες έρωτα μες στον εμφύλιο πόλεμο.
Α! ναι, ξέχασα να σου πω,
πως τα στάχυα είναι χρυσά κι απέραντα
Γιατί σ' αγαπώ.
Κλείσε το σπίτι
Δώσε σε μια γειτόνισσα το κλειδί
Και προχώρα.
Εκεί που οι φαμίλιες μοιράζονται ένα ψωμί στα οκτώ
εκεί που κατρακυλάει ο μεγάλος ίσκιος των ντουφεκισμένων
σ' όποιο μέρος της γης
σ' όποια ώρα
εκεί που πολεμάνε και πεθαίνουν οι άνθρωποι
για ένα καινούργιο κόσμο.
Εκεί θα σε περιμένω. Αγάπη μου.
 
τασος λιβαδίτης
 
 

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

Ας ευχηθούμε να μην υπάρχει παιδικός καρκίνος και τα παιδάκια που υποφέρουν να γίνουν γρήγορα καλά...!!!

καλο σαββατοκύριακο

με υγεία αγάπη χαρά οικογενειακά φιλικά ή όπως επιθυμείτε.......

ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ


Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

Μυστικός υπόγειος σταθμός του μετρό ανακαλύφθηκε σε λαβύρινθο στο Παλαιό Ψυχικό

Μια συγκλονιστική ανακάλυψη έφεραν στο φως οι άνδρες του τμήματος αγνοούμενων προσώπων της Ελληνικής Αστυνομίας, οι οποίοι στα πλαίσια ερευνών κατά τη διάρκεια του σαββατοκύριακου ανακάλυψαν έναν μυστικό, δαιδαλώδη σταθμό του μετρό που βρισκόταν κρυμμένος στο κέντρο ενός γιγαντιαίου λαβύρινθου στο Παλαιό Ψυχικό.

 

Όπως έγινε γνωστό στη συνέχεια, ο σταθμός είχε κατασκευαστεί υπό άκρα μυστικότητα πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 με σκοπό να εξυπηρετεί τις ανάγκες του υπηρετικού προσωπικού της προέδρου της οργανωτικής επιτροπής των Αγώνων, Γιάννας Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη, η οποία διαμένει στο Παλαιό Ψυχικό. Έκτοτε χρησιμοποιείται μόνο από όσους γνώριζαν την ύπαρξη του — κυρίως φιλιππινέζες οικιακές βοηθούς σε σπίτια της περιοχής, δασκάλους του τένις και συγγενείς χτυπημένους από την οικονομική κρίση, οι οποίοι είχαν αναγκαστεί να μετακομίσουν μακριά από το προνομιούχο προάστιο.
Σύμφωνα με πληροφορίες από αστυνομικούς κύκλους που ερευνούν την υπόθεση, ένα στα πέντε τρένα της γραμμής 3 που φθάνουν μόνο μέχρι την Εθνική Άμυνα και όχι έως το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος», αφού περιμένουν εκεί για περίπου 20 λεπτά κάνουν επί τόπου στροφή και κατευθύνονται με σβηστά τα φώτα προς το σταθμό του Ψυχικού. Όσο για την επίγεια πρόσβαση, αυτή είναι  πρακτικά ανέφικτη για τους μη μυημένους καθώς η μοναδική είσοδος στον λαβύρινθο που οδηγεί στον σταθμό είναι κρυμμένη κάτω από ένα πλακόστρωτο στην Τρίτη Πλατεία του Παλαιού Ψυχικού στην οποία δεν φθάνει δρόμος και είναι, ακόμη κι αυτή, άγνωστη σε όσους δεν κατοικούν στην περιοχή.
Όπως αναφέρουν αστυνομικές πηγές, η ανακάλυψη έγινε τυχαία όταν ο 23χρονος Λύσσανδρος, φοιτητής Παιδαγωγικής, πήρε το μετρό το βράδυ της περασμένης Πέμπτης για να πάει στο σπίτι φίλων του στην περιοχή του Νέου Ψυχικού. Ο Λύσσανδρος επιβιβάστηκε σε συρμό με κατεύθυνση την Εθνική Άμυνα αλλά δυστυχώς για τον ίδιο, νυσταγμένος καθώς ήταν αποκοιμήθηκε μέσα στο βαγόνι.
«Όταν ξύπνησα είδα έναν σταθμό που δεν είχα ξαναδεί ποτέ στο παρελθόν» αφηγείται ο Λύσσανδρος. «Ήταν κυριολεκτικά ένας λαβύρινθος, με δεκάδες σκάλες και διαδρόμους που διασταυρώνονταν, αδιέξοδα και μονόδρομους παντού καθώς και πινακίδες σχεδιασμένες για να σε παραπλανήσουν. Είχε λιγοστό κόσμο, κυρίως ασιατικής καταγωγής αλλά και Έλληνες δασκάλους που πήγαιναν για ιδιαίτερα, προσωπικούς γυμναστές, σεφ με άσπρους σκούφους, μπάτλερ και κλόουν για παιδικά πάρτυ. Κανείς δεν μιλούσε, επικρατούσε μια απόκοσμη σιωπή. Όλοι περπατούσαν σκυφτοί και πριν προλάβεις να τους μιλήσεις εξαφανίζονταν, βρίσκοντας με κάποιο μαγικό τρόπο τον δρόμο για την έξοδο» συνεχίζει ο νεαρός.
«Έμεινα κλεισμένος εκεί μέσα για πάνω από 40 ώρες, περιπλανόμενος σε κύκλους και με το κινητό μου να μην έχει σήμα. Ευτυχώς τελικά βρήκα έναν συντηρητή πισίνας που με λυπήθηκε και μου έδειξε πώς να βγω» καταλήγει.
Αφού βγήκε στην επιφάνεια της γης, ο 23χρονος κάλεσε την οικογένειά του που γυρνούσε τα νοσοκομεία για να τον εντοπίσει και στη συνέχεια την Αστυνομία, την οποία και οδήγησε στα ίχνη του άγνωστου έως σήμερα 66ου σταθμού του αθηναϊκού μετρό. Σε επικοινωνία του με το «Κουλούρι», ο υπαστυνόμος που είναι επικεφαλής των ερευνών δήλωσε: «Πρόκειται σίγουρα για ένα εντυπωσιακό εύρημα. Είναι νωρίς για να πούμε περισσότερα, σκεφτείτε ότι ακόμη δεν έχουμε χαρτογραφήσει ούτε το 10% του σταθμού. Ελπίζουμε μόνο να μην βρούμε εκεί μέσα τα πτώματα άλλων αγνοούμενων πολιτών, που τους πήρε ο ύπνος όπως τον Λύσσανδρο».
«Τουλάχιστον τώρα γνωρίζουμε γιατί στα δρομολόγια με κατεύθυνση την Εθνική Άμυνα τοποθετούνται αποκλειστικά τυφλοί οδηγοί» συμπλήρωσε με νόημα ο υπαστυνόμος.

Πηγή: Tokoulouri.com

really....???


 

TRUE STORY


οι άσημες εύχονται καλη τετάρτη


πήγαμε κομμωτήριο και αποφασίσαμε να σας το δείξουμε σήμερα....

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

love me.... καθε μέρα

 
 

μενέλαος λουντέμης

Αχ , τι βαρύ έγκλημα έκανα να μην πω πως σ' αγαπούσα πολύ, πολύ ,όσο δε λέγεται
,όσο δε γράφεται,όσο δεν αντέχεται.Τότε μπορεί και να μην έφευγες. Μα μήπως έγινε; Μήπως στο είπα έτσι δυνατά,σπαραχτικά,όπως το'θελα και δε γνώρισα τα λόγια μου ;Μα τόσο μπερδεμένο πράμα λοιπόν είναι η αγάπη που να μην μπορέσει ένα φτωχό πλάσμα να ξεδιαλύνει τα λόγια του; Και τόσο απέραντος είναι ο κόσμος που να μη σε βρίσκω; Και τώρα που όλοι έφυγαν,όλα έγιναν μισητά,σε ποιον ν'απλώσω τα χέρια μου; Σε ποιον; Σε ποιον να πω'σώσε με!', τώρα που χάνομαι...που βουλιάζω...που βουλιάζω...»

 Αν μ' αγαπούσες δε θα μου το' λεγες. Αν η γνωριμία μας είχε και την παραμικρή σχέση με την αγάπη δε θα μιλούσαμε τώρα τόσην ώρα για αγάπη.Θα κάναμε αγάπη
Μετρώ τις μέρες που λείπει και σαστίζω πώς τα καταφέρνω κι έχω τα φρένα μου ακόμα δικά μου; Τη ζωή μου την έκαψα όλη κι αν λυπάμαι είναι γιατί δε μου μένει άλλο τίποτα να κάψω. Δε θέλω να μ'αγαπά. Δε θέλω ούτε καν να μου επιτρέψει να την αγαπώ. Θέλω να ζήσει. Και το θέλω τόσο πολύ, που δεν μπορεί, θα ζήσει!
 Ήθελα τώρα να' βρισκα κείνη την κοπέλα που μ'αγαπάει. Έλα δω βρε μικρό μου,
να της πω...Ποιον πας κι αγαπάς;
Νομίζεις πως είμαι ευτυχισμένος πάνω σ'αυτά τα Μετέωρα; Θα προτιμούσα να ήμουν στο υπόγειο, φτάνει να περνά κάποια και να μου λέει «καλημέρα», κι ας ήταν σκοτεινή η μέρα, κι ας ήταν ο δρόμος γεμάτος λάσπη και βούρκο.Θα ήθελα να'χα μια δουλίτσα, μια σιγουριά στη ζωή, κι ας ήταν η σιγουριά του σπουργίτη.Γιατί είμαστε έτσι Θόδωρε;...Γιατί είμαστε έτσι; Έψαξες να το βρεις; Σε κανέναν άλλο δε στάθηκα έτσι να μιλήσω...Ένα ρουμάνι γεμάτο τσακάλια είν'ο κόσμος. Και σεβάζουν με το στανιό να είσαι ευτυχισμένος. Είσαι;
Όμορφη είναι η αγάπη...το καταλαβαίνω. Και η ζωή πιο όμορφη. Διψώ... Διψώ πολύ...
 Ευχαριστώ για την παρηγοριά σου. Κάνεις τώρα πως δεν καταλαβαίνεις...
Ελεημοσύνη την καρδιά της η γυναίκα δεν τη δίνει ποτέ. Μα κι αν βρισκόταν καμιά τέτοια γυναίκα δε θα ήμουνα εγώ ο ζητιάνος. Κατάλαβες; Δε θέλω να σηκώσω τα μάτια μου σε καμιά,και προτιμώ να περιμένω. 
Οι ερωτευμένοι; Άσ' τους αυτούς. Αυτοί δεν ξέρουν τίποτα από έρωτα. Αυτοί μόνο να νιώθουνε ξέρουν. Εξηγήσεις δεν μπορούν να σου δώσουνε.
Για τον εαυτό μου ξέρω καλά τούτο : Ότι δεν έκλεψα, δεν απάτησα, δεν έκανα κακό σε κανέναν. Ότι ούτε πρόσβαλα άνθρωπο. Τώρα εσείς με λέτε «ρεμάλι»,
και μου μιλάτε για «συμμορίες»επειδή μια βραδιά με βρήκατε αποκοιμισμένον σ'ένα παγκάκι. Κρατήστε την ιδέα που'χετε για μένα και προσθέστε κι όσα άλλα επίθετα θέλετε. Δε με αφορούν...
Εγώ, ναι, φυσικά , είχα δώσει μιαν υπόσχεση. Μα η καρδιά είχε τη δική της υπόσχεση. Μείνε λοιπόν στη μέση του δρόμου..Μα οι δρόμοι δε φέρνουν ποτέ μόνοι τους αυτούς που περιμένουμε..
Ακούστε...της είπα με όλη μου την ειλικρίνεια. Αν δε βρω κείνην που ζητώ, τότε θα πει πως κάνω λάθος, πως κάνει λάθος και κείνη, κι αυτός που την αγαπά. Αν δεν τη βρω λοιπόν θα πει πως εκείνη δεν υπάρχει.
Μείνετε λίγο...Το ξέρω ότι δεν είμαι εγώ. Κι ούτε έχω κανέναν που να με ζητάει.
Μα πείτε μου , δεν είναι άδικο να μη σε ζητάει ποτέ, κανένας ;
Καθυστερήστε λίγο από κει που θέλετε να πάτε, και κρατήστε μου λίγη συντροφιά,
δε θα είμαι πολύ δυσάρεστη. Αρρωστήσατε ποτέ; Μόνο τότε θα μπορέσετε να με καταλάβετε. Άρρωστη και μόνη.
Κείνοι που συλλογιούνταν με το κεφάλι μες στα χέρια, κείνοι που μετρούσαν λυπημένα το δρόμο, κείνοι που δάγκωναν με σφιγμένα δόντια τις βρισιές ,κείνοι ήταν πάντα οι περισσότεροι. Κι ήταν πιο αληθινοί, και πιο δικοί μου
Είναι τώρα τόσα χρόνια που ζω σ' αυτή τη γελαστή πόλη μα εγώ δεν εγέλασα ακόμη ούτε μια φορά. Γιατί;...Δεν το ξέρω. Ίσως γιατί συνήθισα, το καθετί να το μπολιάζω με τα πάθη μου. Σε κάθε ομορφιά να χύνω το σαράκι που θα με κάψει. Είμαι εγωιστής;...Τη ζωή τη δέρνει ένας μεγάλος γενικός καημός. Η κρίση. Κρίση του ψωμιού, του γέλιου. Κι εγώ κυνηγώ μιαν αγάπη. Πώς πρέπει να το πεις αυτό;
Δεν είναι μια ασυγχώρετη απαρνησιά;
Την κάλεσα για ν'ακούσω τη φωνή της και δεν ήρθε. Δε θέλησε να κάνει ούτε δυο βήματα. Καιγόμουν όλος και δε θέλησε να σβήσει τη φωτιά μου ούτε και φτύνοντας πάνω της.Κι εγώ τώρα πια δεν την αγαπώ! Θα κοιτάξω να κάνω αλλιώτικα τη ζωή μου,
χωρίς την αγάπη της. Κι ύστερα γιατί την κάναμε την αγάπη σκοπό της ζωής μας;
Δεν είναι χοντροκομμένος εγωκεντρισμός αυτός; Καλά,η αγάπη...είναι η ευτυχία μας.
Και η ευτυχία των άλλων τι γίνεται. Κι ύστερα μόνο η αγάπη είναι ευτυχία; Όταν πεινούν, όταν ιδρώνουν, όταν στενάζουνε οι άνθρωποι...μπορεί η αγάπη να τους θρέψει, να τους ντύσει, να τους λυτρώσει; Ναι, αν έχεις ένα σκοπό και θέλεις να τον φτάσεις, χεροπιασμένος με την αγάπη, θα τον φτάσεις ευκολότερα.Μα αν η ευτυχία σου είναι όλο όλο αυτό, το χεροκράτημα, τότε είσαι ένας πελαγωμένος άνθρωπος που έκανε σκοπό το μέσον—κι είσαι μονάδα μισερή και άχρηστη.
Είμαστε εμείς οι δυο μοναχά τώρα. Τώρα μιλούμε μια δική μας γλώσσα που κανείς δεν την καταλαβαίνει.Λέμε 'γέφυρα' κι εννοούμε αγάπη. Λέμε 'μεσημέρι', λέμε
'εφημερίδα', 'παιδί', λέμε 'θάλασσα', εννοούμε αγάπη. Μόνο τα πουλιά μιλούν
έτσι. Τα πουλιά και τα ελάφια...Κι εγώ τώρα ούτε και ξέρω αν είμαστε άνθρωποι.
Μα μια φορά ό,τι και να είμαστε ξέρω ότι αυτό είναι αγάπη. Κι αν δεν είναι έτσι,
τότε αυτό θα πει ότι αγάπη δεν υπάρχει, κι ότι χάσαμε το δρόμο.
Άρχισα να λέω κάτι. Δεν ήξερα αν τα 'λεγα στον αέρα σ'εκείνην ή στη νύχτα.
Αύριο φεύγω ,της είπα. Είναι η τελευταία φωνή μου αυτή που ακούτε. Η αγάπη αυτή ήταν μια απ' τις πλάνες μου —τα λέω λίγο μπερδεμένα— μα ήταν μια απ' τις πιο μεγάλες μου πλάνες. Δε φταίξατε σεις που δε μ'αγαπήσατε, φταίξατε που δε μου
το 'πατε απ'την αρχή.Ήταν τότε η φωτιά μικρή ακόμη και μπορούσα να τη σβήσω.
Όχι , δεν ακο
ύω το «όχι» που μου λέτε. Θα προτιμούσα να κόψω τη γλώσσα μου στα δυο, παρά να πω μια λέξη που ήξερα απ' την αρχή πως θα την αποκρούατε.
Μα δε θα δώσω ποτέ την ευκαιρία στα μάτια μου να ντραπούν, γιατί δε θα
σας ξαναδούν πια ποτέ τα μάτια μου !..Λοιπόν...Ναι!..σας αγαπώ!..Αυτό ήθελα να
πω.Και τώρα σας απαγορεύω να μιλήσετε,σας απαγορεύω να πείτε το παραμικρό!
Κρατήστε και τα λουλούδια...και τα λόγια που θα λέγατε...και τα δάκρυα που θα χύνατε.Κρατήστε τα όλα.Και μη φωνάξετε ξοπίσω μου.Αντίο...για όλη τη ζωή...
 Είναι γιατί θέλω να μείνετε μακριά απ'το άστρο μου.Αυτό είναι όλο. Ναι. Μακριά
απ 'το άστρο μου, γιατί είναι σημαδεμένο.
Η αγάπη αυτή ήταν μια απ'τις πλάνες μου - τα λέω λίγο μπερδεμένα - μα ήταν μια από τις πιο μεγάλες μου πλάνες.
Είχα ξεχάσει πως όλα ήταν για να τελειώσουν εκείνη τη νύχτα, την τελευταία μας. Πως ό,τι έσερνε μαζί της : άρωμα, μουσική, λόγια, κλάματα θα 'μεναν εκεί, κοντά της. Κι ανάμεσά μας θα'μπαινε η θάλασσα, έτσι όπως μπαίνει το πριόνι ανάμεσα σε δυο αδερφωμένα κλαδιά.
Γιατί ανακάλυψα ότι οι πληγές που μ'άνοιξε τότε, έκλεισαν απ'έξω, αλλά από μέσα ακόμα δουλεύουν..